رسم زمونه ...

یه روز صبح دیدم شبنمی که روی برگی نشسته بود داره از برگ گل سرخی به پایین میفته و با خودش میگفت که گل سرخ منو نـمیخواد ، غافل از اینکه بدونه زمونه رسـمش جدا کردنه.

رفتم کنار دریا دیدم یه ماهی کنار ساحل داره جون میده و با خودش می گفت که دریا منو ترک کرد ، غافل از اینکه بدونه دریا دلش بزرگه اما این ساحل که اونو از دریا جدا کرده.          

شب که شد بالای سرمو نگاه کردم . دیدم چشمان ماه پر از اشک شده و با خودش میگه چرا هرچقدر دنبال خورشید میگردم پیداش نـمیکنم؟ چرا فقط نورشو میبینم ؟

غافل از این بود که هیچ وقت نـمیتونه اونو ببینه و این خواست خداست .

اینها انسان نیستند ولی ما انسانیم ، میتونیم دنبال اونی باشیم که میخوایـم .

اما اگه بـهش رسیدیـم این فکر رو نکنیم که هـمیشه پیشمونه ، چون مـمکنه زمونه سر ناسازگاری داشته باشه.

پ.ن: این زمونه بدجوری با من سر ناسازگاری داره